اول فروردین ۱۳۹۰
دوستان مبارز اعضای دفتر سیاسی حزب دمکرات کردستان ؛
نمایندگان محترم پانزدهمین کنگره ؛
دوستان و رفقای مبارز،
بعنوان یکی از همسنگران و دوستان دیرینه شما ، تشکیل کنگره را بشما شادباش میگویم و امیدوارم با فرا رسیدن نوروز ، مشترکا بنوانیم به بهار آزادی دست یابیم .
بعنوان یک دوست ، کوشش میکنم که روابطی باز و شفاف و صمیمانه باشما و همه مبارزین کرد داشته باشم؛ وبراین اساس، نظریات و پیشنهادات خودم را با شما مطرح میکنم:
1- پیشنهاد میکنم که در کنگره هیا تی انتخاب شود تا به اختلا فات و جدائی هائی که در درون حزب روی داده اند رسیدگی کند و شرایط اتحاد و همبستگی را تا سال اینده فراهم سازند .
عقیده دارم که بروز اختلاف نظر در درون یک حزب و در درون جنبش آزادیخواهانه، امری است طبیعی و ضروری . برخورد آرا و عقاید بطرز دمکراتیک و با احترام متقابل ، موجب میشود که ابتکار عمل مبارزین زیاد تر شود و شرایط رشد و تکامل حزب و جنبش بیشتر فراهم شوند.
2- پیشنهاد میکنم که همه ما ، در سراسر ایران ، گام های استوار و همه جانبه ای درراه ایجاد همبستگی سراسری مردم ایران برای تحقق دمکراسی، سکولاریسم ( جدائی حکومت از دین)، کثرت گرائی و برابری طلبی برداریم . زیرا عقیده دارم که مبارزات ما بطور پراکنده ، و بصورت فرقه ای سرانجام مطلوبی نخواهد داشت.
3- عقیده دارم ،ضروری است که ” فدرالیسم ” را در ارتباط با نظام سیاسی- اداری کشور بپذیریم تا مبانی و مناسبات دمکراسی خواهی و برابری طلبی در جامعه گسترش یابند و همه شهروندان بتوانند نقش خلافی در اداره امور جامعه ایفا کنند.اما توجه داشته باشیم که ” فدرالیسم ” نباید درچارچوب ” قومی” یا “ملی” تفسیر کنیم . چنین برداشت هائی ، بازگشت به عصر فئودالیته و مناسبات عقب مانده قبیله ای خواهد بود.فدرالیسم ، یعنی گسترش دمکراسی، یعنی مشارکت خلاق مردم در اداره امور خویش، فدارالیسم بعنی برابری طلبی و مبارزه با تبعیص.
4- توجه داشته باشیم که رژیم حاکم در ایران ، خصلت ” اسلامی – فاشیستی ” دارد و به هیچکدام از جناح بندی های آن نمیتوانیم اعتماد کنیم. همه کارگزاران آن از یاران و همکاران نزدیک خمینی بودند که در تمام فجایع و جنایات دست داشته اند و نقش مهمی در ویرانی کشور و واپسگرائی فرهنگی و اجتماعی ایران ایفا کرده اند. بنابراین، کلیت و تمامیت این نظام باید متلاسی شود.
5- تجارب تاریخی ما می آموزند که تنها برای سرنگون کردن دیکتاتور ها، و متلاشی کردن رژیم ، نباید مبارزه کنیم؛ بلکه از هم اکنون باید با همفکران و متحدین خود ، در راه شکل گیری ” قدرت جایگزین” وآلترناتیو دراز مدت و مطلوب مردم، تدارک ببینیم و بطور سازمان یافته در سراسر ایران ، حضور سیاسی- تشکیلاتی و مبارزاتی خود را نشان دهیم و خواسته های کوتاه مدت و دراز مدت خود راتدارک ببینیم و باجرا در آوریم تا مرد م به آینده خویش امیدوار شوند و قربانی نیروهای ارتجاعی و فرصت طلب نشوند.
با درودهای مبارزه جویانه و بامید پیروزی .
بژی کرد و کردستان، بژی ایران دمکرات.
دوستدار شما – حسن ماسالی