حسن ماسالی
فوریه 2014
راهکارهای پیشنهادی بمنظور :
* برپائی جنبش سکوالر– دمکراسی،تشکیل احزاب مدرن اجتماعی، وشکل
گیری نهادهای اجتماعی مترقی؛
* برچیدن تمام عیار رژیم حاکم ؛ شکل گیری وایجاد قدرت جایگزین؛
* نو سازی وفراهم کردن مناسبات ترقیخواهانه اجتماعی – اقتصادی – فرهنگی
در ایران.
با توجه به خصلت وماهیت رژیم جهالت– جنایت- فاشیستی– اسالمی حاکم در ایران، وبا توجه به
فروپاشی وپراکندگی نیروهای سیاسی آزاد اندیش ودردمند ایران، ضروری است که قبل ازمطرح کردن
اهداف وبرنامه های سیاسی – تشکیالتی – مبارزاتی آینده، خیلی باز و شفاف مشخص کنیم که:
الف– از خطاها وتجربیات تلخ گذشته چه آموخته ایم که بتواند ” چراغ راه آینده” ما باشد؟
ب– آیا میخواهیم فقط با خشم و احساسات وارد کارزار سیاسی- مبارزاتی شویم، یا اینکه میخواهیم
فنون مبارزه سیاسی- اجتماعی را بطورعلمی بیاموزیم و بدان عمل کنیم؟
بررسی تاریخ تحوالت سیاسی- مبارزاتی گذشته- حداقل از انقالب مشروطه تاکنون- بما نشان میدهد که
پیشگامان گذشته و خودمان مرتکب اشتباهات زیادی شده ایم. و اکثر ما هنوزامتناع میکنیم که کمبودها
وناکامی های گذشته خودمان را بطور صادقانه وعلمی بررسی کنیم. و این غفلتها، موجب شده اند که
نیروهای سیاسی آزاد اندیش ودردمند ایران در”بحران مداوم سیاسی- تشکیالتی – مبارزاتی”بسر ببرند
و سالها است که نیروهای سکوالر- دمکرات و برابری طلب ،قادر نبودند که همبستگی و همسوئی خود
را حفظ کنند تا به نیروی قابل اعتماد وموثری در صحنه مبارزات اجتماعی، بدل شوند. از طرف دیگر،
همین ضعف ها، کمبودها، و ناهنجاری ها موجب شده اند که عناصر و محافل ارتجاعی داخلی وبین
المللی از آن بهره ببرند واین عوامل موجب شده اند که سیطره خود را باشکال مختلف در ایران مستقر
سازند.
سالها است که ما مدعیان طرفدار سکوالر – دمکراسی و برابری طلب ، در داخل و خارج از کشور،
نشست ها ،کنگره ها، و سمینار های مختلفی برای “اتحاد ” و ” همبستگی ” برگزار کرده ایم وهمگی
” منشور”، مرامنامه واساسنامه های پر طمطراقی را نیز امضا کرده ایم. آیا صادقانه وبطورعلمی از 2
خودمان پرسیده ایم که چرا پس ازمدت کوتاهی مناسبات ما به انشعاب، تفرقه و تخریب همدیگرمنجر
گردیده اند ؟
بنابراین،ضروری است که بطور بنیادی به بینش و منش خود و مناسباتی که حاکم شده اند، بیاندیشیم.
ضروری است، با توجه به فرهنگ سیاسی ریاکارانه ای که در جامعه حاکم گردیده است ، مناسبات
سیاسی خود را بطور علمی، باز و شفاف با دگر اندیشان تنظیم کنیم واز بکارگیری لغات و واژه های
سیاسی که میتوانند از آنها تفسیر ها ی چندگانه بعمل آورند، بپرهیزیم.
مناسبات سیاسی – فرهنگی ناهنجاری که هم اکنون در میان فعالین و گروههای سیاسی ایران حاکم
است، ایجاب میکند که برای یارگیری های سیاسی- تشکیالتی – مبارزاتی شتاب زده عمل نکنیم و تنها
به ” صدور منشور، مرام نامه و قطعنامه مشترک” قناعت نکنیم ،بلکه خصلت،هویت،و عملکرد های
سیاسی- تشکیالتی – مبارزاتی گذشته هر کدام ازخودمان را بطورعلمی مورد بررسی قرار دهیم و
ببینیم برای جبران خطاهای گذشته چگونه عمل کرده ایم وبا خودمان و با دگر اندیشان دمکرات، چه
مناسباتی داشته ایم، و در راه تعالی بخشیدن خصلت آزادیخواهانه و دمکرات منشانه خود چه کوشش
هائی بعمل آورده ایم؟
شکستها و ناکامی گذشته از جمله بما می آموزند که ما نمیتوانیم با خشم و غضب، یا براساس بینش و
منش قبیله ای وعشایری) همه باهم(، روابط سیاسی – تشکیالتی – مبارزاتی خود را تنظیم کنیم. بلکه
ضروری است ،برحسب نیازها ی مردم دردمند جامعه وبمنظورتغییرشرایط ناهنجارجامعه خویش عمل
کنیم. شرایط جامعه ایران ایجاب میکند که دراز مدت بیاندیشیم وبا ارائه یک چشم اندازعلمی، خواستار
شکوفائی همه جانبه جامعه ی خود باشیم.
ضروری است که با ارائه اهداف،برنامه سیاسی و برنامه عمل مرحله ای و دراز مدت، مناسبات
سیاسی – تشکیالتی – مبارزاتی خود را تنظیم کنیم و همه عناصر ریاکار، فرصت طلب و
مدیحه سرایان رژیم گذشته و کنونی را طرد کنیم.
یکی از ترفندهای عناصر تخریبگر اینستکه نیروهای آزاد اندیش،سکوالر- دمکرات و برابری طلب را
با جدل های بی پایه مشغول کنند. ما اجازه نداریم وقت و نیروی خود را صرف چنین کارهائی بکنیم.
با توجه به خصلت ریاکارانه و جنایتکارانه رژیم، وبا توجه به شرایط ناهنجاری که نیروهای آزاد
اندیش و مبارز ایران) اپوزیسیون( در حال حاضر در آن بسر می برند، و نکاتی که به آنها اشاره شد،
چه باید کرد؟
الف- ارائه چشم انداز و برنامه سیاسی برای حال و آینده
1- با توجه به خصلت واپسگرایانه، جنایتکارانه و دین ساالری رژیم، خواستارانحالل و برچیدن تمام
عیار این رژیم هستیم. لذا، با توسل به فنون مبارزه اجتماعی در شرایط ترور و اختناق،ضروری است که برای سازماندهی شبکه های سیاسی- تشکیالتی – مبارزاتی گوناگون، اما همسو،در داخل و خارج از کشور، گام های اساسی برداریم .
2- تجربیات تلخ گذشته بما می آموزد که تنها برکناری دستگاه سیاسی- اداری – نظامی رژیم کافی
نیست، بلکه ضرورت دارد که با مشارکت نیروهای سکوالر- دمکرات- برابری طلب ، پیشاپیش ” قدرت
جایگزین مطلوب ” نیز در روند مبارزه شکل بگیرد.
3- باتوجه به فروپاشی مناسبات جامعه و سقوط “فرهنگ اجتماعی ” در ایران، ضروری است که با
مشارکت کارشناسان آزاد اندیش و اندیشکده های گوناگون، طرح های علمی درباره نوسازی و
شکوفائی جامعه وبر چیدن فرهنگ و نهادهای ارتجاعی و جایگزین کردن فرهنگ و نهادهای
ترقیخواهانه آماده شوند، و طی روندی باجرا در آیند.
ب- مناسبات تشکیالتی
1- ضمن کوشش برای برپائی جنبش سکوالر– دمکرات و برابری طلب درداخل و خارج از
کشور،ضروری است که با مشارکت گرایش های سیاسی ترقیخواه درون جنبش، در راه شکل
گیری “احزاب مدرن اجتماعی ” نیز گام برداریم.
2- ضروری است که کوشندگان جنبش سکوالر– دمکراسی در راه ائتالف ،سازماندهی و شکل
گیری” جبهه” وسیعی از نیروهای سکوالر- دمکرات و برابری طلب در داخل و خارج از کشور
گام بردارند .
3- مناسبات سیاسی- تشکیالتی – مبارزاتی داخل و خارج ازکشور باتوجه به شرایط ترور و
اختناق، بر حسب ضرورتها و نیازهای مبارزاتی ،بطرز دمکراتیکی تعین میگردندو هر بخش
استقالل عمل خود را حفظ خواهد کرد.
4- رهبران هر یک از تشکل های درون جنبش ، طبق اساسنامه و آئین نامه آن تشکل، با رِای
آزادانه اعضای آن، بطرز دمکراتیکی انتخاب و تعین میشوند.
5- شورای رهبری جبهه سکوالر- دمکراتها)داخل یا خارج از کشور(با مشارکت واحدهای
تشکیل دهنده آن ، طبق اساسنامه و آئین نامه تشکیالتی ،سالیانه و یا هر دوسال یکبار انتخاب
میگردند.
6- جنبش) جبهه ( سکوالر –دمکراسی و برابری طلب ایران ) داخل یا خارج از کشور(،
تشکیالتی است دمکراتیک ورهبری آن بطرز شورائی اعمال خواهد شد. همه تصمیم گیریها
طبق اساسنامه ،بطور دستجمعی و با رآی اکثریت اعضای شورا اتخاذ خواهند شد.
7- در درون جنبش سکوالر دمکراسی باید به این اعتقاد رسیده باشیم که رهبران
آینده جنبش مردم ایران ،از طریق ” زد و بند با رژیم”، یا” خوشرقصی برای
آمریکا و اروپا”، یا “چانه زدن در بازار مکاره” و یا “تخریب همدیگر” پذیرفتنی
نیستند، بلکه در میدان مبارزه و در ارتباط صادقانه با مردم و مبارزین آزاد اندیش
تعین و انتخاب میگردند.
8- سازماندهی نهادهای مستقل مدنی، شکل گیری جنبش مستقل زنان، جنبش مستقل کارگری،
حفاظت از محیط زیست، حفاظت از حقوق کودکان و سالمندان ،شکل گیری گروههای مدافع
حقوق بشر ،وغیره …بخش تفکیک ناپذیری از جنبش سکوالر – دمکراسی و برابری طلب
محسوب میشوند، اما ضرورت دارد که “استقالل تشکیالتی” چنین نهادها ئی محترم شمرده
شوند.
ج- شیوهای مبارزاتی
1- شیوه های مبارز، اراده گرایانه نیست، بلکه بر حسب شرایط جامعه و توانائی های مردم و نیروهای
سیاسی تعین و مشخص میگردند.
2- هرفرد و هر گروه سیاسی و اجتماعی بر حسب امکانات و توانائی هایش با رعایت فنون مبارزه در
شرایط ترور و اختناق ،میتواند در مبارزه شرکت کند.
3- برای اینکه جنبش سکوالر- دمکراسی و برابری طلب بتواند بطور سازمان یافته همبستگی
سراسری مردمان ایران را فراهم کند و به نیروی تعین کننده ای بمنظور برکناری رژیم بدل شود،
ضروری است که نیروهای تشکیل دهنده، همسوئی و همآهنگی سیاسی- مبارزاتی و تشکیالتی را
سرلوحه برنامه خود قرار دهند.
4- افراد و محافلی که همکاری با جناح بندی های رژیم حاکم را بعنوان ” تاکتیک های سیاسی و
مبارزاتی” مطرح میکنند؛ همچنین عناصر و محافلی که ” بازگشت وبازسازی نظام گذشته” را
سرلوحه برنامه خود قرار داده اند، در درون جنبش سکوالر- دمکراسی و برابری طلب جایگاهی
ندارند.